Kesederhanaan atau di Bawah Paras Sederhana?

Saya ingin hidup sederhana. Ia sesuai dengan hadis Rasulullah SAW iaitu "Sebaik-baik urusan adalah bersederhana". Walaubagaimanapun, kehidupan sederhana yang bagaimana yang boleh kita contohi di Kuala Lumpur?

Secara realiti, saya sukar membayangkan taraf ekonomi yang bagaimana dan model kehidupan yang bagaimana yang dianggap sederhana di bandar yang sibuk ini. Adakah gaji RM 2000 dianggap sederhana? Atau tinggal di rumah pangsa dianggap lebih bersederhana daripada tinggal di rumah 2 tingkat? Adakah seseorang guru yang menerima gaji RM 3,000 lebih bersederhana daripada seorang jurutera minyak yang berpendapatan RM 12,000? Atau bersederhana lebih bermaksud perbelanjaan kita yang terkawal melebihi pendapatan? Apakah definisi kesederhanaan anda? Siapakah yang meletakkan konsep kesederhanaan ini?

Bolehkah anda dikira orang yang bersederhana tetapi gaji anda sentiasa tak pernah cukup dan terpaksa meminta-minta? Adakah anda bersederhana kerana anda tinggal di Kota Kuala Lumpur, mempunyai 5 orang anak yang bersekolah dan terpaksa mengambil 2-3 kerja dalam satu-satu masa untuk meningkatkan pendapatan? Adakah anda bersederhana? Begitu sukar untuk menetukan takrif sederhana.

Adakah seseorang yang duduk di sebuah kampung pendalaman di Kedah misalnya mempunyai sebuah rumah banglo besar 7 bilik di dalam sebidang tanah yang luas, lengkap dengan tanam-tanaman dan mengalir di tanah itu satu sungai yang cantik hidup di dalam lebih besederhana berbanding dengan mereka yang tingggal di Damansara Height yang hanya mempunyai banglo 5 bilik dengan keluasan tanah sekadar 6000 kaki persegi sahaja?


Apakata sekiranya saya ingin mencadangkan satu konsep sederhana yang bersederhana. 10 cadangan saya untuk model bersederhana ialah:

1. Pendapatan saya mestilah cukup untuk membayar rumah tempat saya tinggal, sebuah atau dua buah kereta, bil-bil utiliti. Malah terdapat baki 10%-20% untuk saya simpan daripada keseluruhan pendapatan untuk tujuan hari tua dan kecemasan. Yang paling penting saya tak perlu meminta-minta.

2. Saya mempunyai simpanan pendidikan untuk anak-anak saya

3. Saya mempunyai insuran perubatan untuk saya dan keluarga

4. Saya mempunyai simpanan tunai kecemasan sebanyak RM 50,000.

5. Saya mempunyai simpanan RM 100,000 di dalam bentuk pelaburan di tabung-tabung amanah.

6. Saya mempunyai dua buah hartanah berbentuk rumah yang disewa tidak termasuk rumah yang saya duduk.

7. Saya mempunyai simpanan KWSP yang berjumlah RM 1,000,000 sebaik sahaja saya bersara pada umur 60 tahun yang boleh menjana pendapatan pasif RM 8,000 sebulan selepas bersara supaya saya tak perlu memohon bantuan kewangan daripada anak-anak saya.

8. Saya mengerjakan haji pada umur 45 tahun atau lebih awal. Saya dan isteri melaksanakan umrah setiap 3 tahun jika umur kami panjang.

9. Selepas bersara, dengan wang simpanan saya, saya boleh memberi pinjaman pendahuluan 20% untuk anak-anak saya membeli kereta atau rumah supaya mereka tidak perlu membuat pinjaman persendirian yang dikhuatiri berunsur riba. Saya boleh memberi pinjaman kepada mereka wang saya sekiranya mereka tiada duit tetapi mahu berkahwin tanpa mereka perlu membuat pinjaman persendirian di bank-bank.

10. Saya boleh membayar zakat pendapatan tanpa gagal.

Ini adalah contoh kesederhanaan yang mungkin kita boleh capai sekiranya berusaha. Tanpa usaha, usahlah bercakap tentang hidup bersederhana. Hidup tanpa meminta-minta adalah satu kesederhanaan. Adakah anda rasa hidup anda sederhana sekiranya anda perlu meminta simpati anak-anak anda ketika anda tua?

Ini juga sudah tentu bukan kaya kerana orang kaya tentu mempunyai lebih banyak harta dan rumah daripada apa yang saya cadangkan. Mempunyai 3 buah rumah adalah sesuatu yang sederhana dan kita boleh capai InsyaALlah. Kesederhanaan yang saya cadangkan ini sekadar untuk kita hidup tidak meminta-meminta ketika tua. Cukup wang untuk kita melaksanakan ibadah dan malah boleh membantu kepada mereka yang memerlukan.

Di dalam buku Sdr Azizi Ali iaitu Pesara Jutawan, perangkaan dan statistik yang dikeluarkan begitu memeranjatkan. Hampir 60% daripada pesara yang berumur 56 tahun ke atas cuma mengharapkan wang KWSP mereka yang tak melebihi RM 100,000 selepas bersara. Sekiranya dilanjutkan usia sehingga 75 tahun, mereka terpaksa mengharungi hidup sukar tanpa wang. Itu belum dikira mereka yang telah menghabiskan wang mereka di dalam sekelip mata kerana gagal di dalam perniagaan dan melabur di dalam pelaburan skim cepat kaya. Itu juga tidak dikira mereka yang tidak mencarum KWSP. Mereka ini bukan hidup secara sederhana, tetapi hidup di bawah paras sederhana!

Cuba bayangkan perkara di atas berlaku kepada anda di saat anda tidaklagi mempunyai kudrat untuk bekerja. Mari kita berusaha untuk mencapai kesederhanaan itu. Berdoalah kepada Allah agar rezeki yang kita pohon juga penuh dengan keberkatanNya.. AMIN